Kediler Hakkında Yaygın Yanılgılar blogumuzda iletişiminden bakımına, yaşamlarından eğitilebilirliklerine yaygın yanılgıları paylaştık.
İnsanların kedilerle yaklaşık 12.000 yıldır birlikte yaşadığına dair kanıtlar var—ancak bu, o sevimli küçük kafalarında neler olup bittiğini bildiğimiz anlamına gelmiyor. Miyavlamalarının ardındaki gizemlerden mırlamaların ne anlama geldiğine kadar kedi arkadaşlarımız hakkındaki bazı mitleri çürütüyoruz.
Kediler Hakkında Yaygın Yanılgılar
1. Yanılgı: Kediler birbirleriyle miyavlayarak iletişim kurar.
Bir kedi miyavladığında, aynı şekilde başka bir kediyle “konuştuğunu” varsaymak doğaldır. Ancak miyavlama, kedilerin kendi kendilerini evcilleştirmelerinin oldukça dahiyane bir parçasıdır.
Yetişkin kediler birbirlerine miyavlamazlar (çiftleşme mevsiminde birbirlerine ulurlar, ancak bu tamamen farklı bir şeydir). Yavru kediler annelerine miyavlarlar, ancak bu yetişkinlikte durur. Kediler genellikle birbirleriyle kokularını kullanarak iletişim kurarlar, genellikle bir şeylere sürtünerek veya idrarlarıyla alanları işaretleyerek. Ayrıca, kuyruk pozisyonu gibi fiziksel ipuçlarını da kullanırlar. “Kuyruk yukarıda” pozisyonu, bir kedinin bir eşine selam vermesi gibi dostane niyetleri belirtir ve genellikle fiziksel bir selamlaşmaya yol açar.
Kediler aslında insanlarla konuşmak için miyavlarlar. Kediler binlerce yıl önce kendilerini evcilleştirdikten sonra, miyavlamanın insanların dikkatini çekmenin ve onları istediklerini yapmaya yönlendirmenin harika bir yolu olduğunu fark ettiler.
2. Yanılgı: Kediler bebeğinizi öldürmek ister.
Herhangi bir yaşlı kadının size söyleyeceği gibi, yeni bir bebeğiniz varsa, kedinizi ondan uzak tutmalısınız. Sinsi yaratıklar bebeğin beşiğine tırmanacak ve ya bebeğin nefesindeki süt kokusundan ya da artık ailenin en sevimli üyesi olmadıkları için kıskançlıktan dolayı bebeğin nefesini çalacaklar … en azından 17. yüzyıldan beri dolaşan bir yanılgıya göre. Bu maalesef kediler hakkında yaygın yanılgılardan biridir.
Neyse ki kedi severler ve yenidoğan ebeveynleri için kediler bebeğin nefesini gerçekten çalamazlar. Bir kedi bebeğin beşiğine tırmanabilir, ama onu öldürmek için değil. Büyük ihtimalle sadece sıcak bir şeye kıvrılmak isterler. Bu, kazaların olamayacağı anlamına gelmez; en güvenli yol muhtemelen kedinizi uyuyan küçük insanlardan uzak tutmaktır. Ancak kedinizin çocuğunuzun hayatını sonlandırmaya kararlı bir yaratık olduğundan endişelenmenize gerek yok.
İlginizi çekebilir:
3. Yanılgı: Kediler insanlarla ilgilenmez.
Kediler genellikle sahiplerine köpeklerin verdiği sevgi ve şefkati veremeyen soğuk yürekli yaratıklar olarak görülürler. Ancak bu kediler hakkında yaygın yanılgılardan biridir. Hayatınızdaki kedi nefretçisi ne derse desin, kediler sahiplerine bağlanır. Ve sadece yemek açacağını bildikleri için değil—birçok kedi sahiplerini ailelerinin bir parçası olarak görür, bu da gerçekten bir şeyler söylüyor çünkü çoğu vahşi kedi yalnız hayvanlardır.
Bir kedi her eve geldiğinizde coşkulu bir köpek yavrusu gibi kapıya koşmasa da, etrafınızda olmayı sevmediği anlamına gelmez. Kediler, insanlarına olan duygularını ifade etmenin kendi yollarına sahiptir. Bazı kediler kafa atar—teknik terimle “kafa vurur”—ve sahiplerinin üzerinde yoğurma hareketi yapar, onları kendi bölgeleri olarak işaretlerler.
4. Yanılgı: Siyah kediler daha az evlat edinilir.
Siyah kediler bazı çevrelerde kötü bir üne sahiptir, birçok kültür onların kötü şans getirdiğini söyler. Haziran 1233’te Papa IX. Gregory, siyah kedilerin Şeytan’ın bir enkarnasyonu olduğu sapkın bir ritüel tanımladı. Gölgelerle kaynaşabilme yetenekleri onları ürkütücü gösterdi.
Bu karanlık tüylü kedilere dair tüm bu önyargıların onların evlat edinilmesini zorlaştırdığına dair bir şeyler duymuş olabilirsiniz, ama bu tamamen doğru değil. Siyah kedilerin ortalamanın üzerinde ötanazi oranlarına sahip olduğu doğrudur, ancak bu, insanların açık renkli hayvanları tercih etmesine neden olan “siyah kedi önyargısı” nedeniyle değildir. Amerikan Hayvanlara Zulmü Önleme Derneği tarafından yapılan 2013 yılı araştırmasına göre, siyah kedilerin de yüksek evlat edinilme oranları vardır. Siyah kedilerin hem yüksek ötanazi oranlarına hem de yüksek evlat edinme oranlarına sahip olmasının nedeni aslında oldukça basittir: Bu renk çok yaygındır, bu da barınaklarda daha fazla siyah kedi bulunması olasılığını artırır.
Ancak insanlar kediler hakkında renklerine göre önyargılıdırlar. Turuncu kedilerin daha dost canlısı olduğunu, beyaz kedilerin daha utangaç olduğunu düşünürüz. Kaliko kediler ise oldukça huysuz olarak kabul edilir. 2012 yılında Anthrozoos dergisinde yayımlanan bir çalışma, bir kedinin renginin kişiliğini etkilediği fikrini çürüttü. Eğer safkan bir kediniz varsa, cinsi onun nasıl davranacağını daha iyi gösterir. Bu yüzden turuncu bir kediniz varsa, otomatik olarak en iyi arkadaşınız olmak istemeyeceği anlamına gelmez.
5. Yanılgı: Kediler dokunulmaktan nefret eder.
Feline dostluğundan bahsetmişken, tüm kediler elinizi uzattığınızda sizi tırmalamaz. 2013 yılında medyada, Physiology & Behavior dergisinde yayımlanan ve kedilerin strese girdiğini bildiren bir çalışmayı yanlış yorumlayarak, kedilerin okşanmaktan nefret ettiğini iddia ettiler. Çalışma, 13 kedinin okşanmayı sadece “tolere ettiğini” ve diğer kedilere göre daha fazla stres gösterdiğini bildirdi. Medya bu verileri kedilerin okşanmaktan strese girdiğini söylemek için kullandı, ancak bu doğru değildi. Çalışmanın yazarlarından biri, “Kediler okşandıklarında genellikle stres yaşamazlar. Bu durum çok daha fazla bireysel hayvanın karakterine ve duruma bağlıdır.” diye açıkladı.
Çalışma, aslında okşanmanın etkilerine odaklanmamıştı, sadece 120 kediden yalnızca dördü okşanmaktan hoşlanmadığını bildirdi. Genel olarak, kediler dokunmaya karşı hassastır, bu yüzden zaten stresli olduklarında veya hoşlanmadıkları bir noktaya dokunulduğunda olumsuz tepki verebilirler. Ancak büyük ölçüde, araştırmalar kedilerin okşanmaktan hoşlandığını gösteriyor.
6. Yanılgı: Mırlama mutluluğu gösterir.
Bir kediye dokunurken sürekli mırlıyorsa, bu mutlaka mutlu olduğu anlamına gelmez, dolayısı ile bu kediler hakkında yaygın yanılgılardan biridir. Popüler inanışın aksine, kediler birçok nedenden dolayı mırlar. Aç, stresli veya kendini iyi hissetmiyor olabilirler. Yani kediniz veterinere giderken mırlamaya başlarsa, rutin aşı programına aşık olduğunu güvenle söyleyebilirsiniz.
Bir teoriye göre, kediler aslında kemik yoğunluklarını artırmak ve belki de kemiklerini onarmak için mırlayabilirler. Düşük, sabit titreşimlerin, kedinin fazla enerji harcamadan kaslarını ve kemiklerini uyardığı düşünülmektedir.
7. Yanılgı: Kediler her zaman ayaklarının üstüne düşer.
Kediler iyi zıplayıcıdır ve iniş yapma konusunda yeteneklidirler. “Düzeltme refleksi” sayesinde, güvenli bir şekilde inmek için havada hızla dönebilirler. Ancak kediler her zaman ayaklarının üstüne düşemezler ve bir düşüşten çizik almadan çıkamayabilirler.
New York City Hayvan Tıp Merkezi’nin analizine göre, yüksek bir düşüş, kedinin güvenli bir şekilde inme yeteneğini etkiler. Daha yüksek bir düşüş yüksekliği, kedinin kendini düzeltmesi için yeterli zamanı verdiği için daha az yaralanma olasılığına sahip olabilir. Daha yeni bir çalışma, yüksek düşüşlerde daha az uzuv kırığı bulunduğunu, ancak daha fazla göğüs travması olduğunu, bu yüzden her iki durumda da bazı risklerin olduğunu belirlemiştir.
8. Yanılgı: Kediler yüzemez.
Çoğu kedi yüzebilir. Hayvan davranışçıları, kedilerin suyu sevmemelerinin en olası nedeninin, ıslak kürklerinin onları ağırlaştırması ve avcılardan kaçmalarını zorlaştırması olduğunu düşünmektedirler. Su ayrıca kediyi soğutabilir ve çevresel koşullara bağlı olarak hipotermi riski oluşturabilir.
Büyük bir su birikintisi, çoğu kedi için alışılmadık bir manzaradır, bu da neden karayı tercih ettiklerini açıklayabilir. Ancak kediler—neredeyse her memeli türü gibi—gerekli olduğunda yüzebilirler. Maine Coon ve Bengal gibi bazı kedi cinsleri, eğlence amaçlı yüzme yetenekleriyle bilinirler.
9. Yanılgı: Dışarıda yaşayan kediler daha mutlu ve sağlıklıdır.
İyi niyetli bir kedi severin söyleyebileceği gibi, dışarıda yaşayan kediler içeride yaşayanlardan daha mutlu değildir. Aslında, bir kediyi gözetimsiz dışarıda bırakmak, ömrünü önemli ölçüde kısaltır. Animal Humane Society’ye göre, dışarıda yaşayan bir kedinin ortalama yaşam süresi, içeride yaşayan bir kedinin ömründen 10 ila 12 yıl daha kısadır. Dışarıda dolaşmak, onları hastalıklar ve parazitler, zehirlenme ve trafikle ilgili yaralanmalar ve ölümler açısından daha yüksek bir risk altına sokar. Ayrıca yerel vahşi yaşam için de çok kötü bir durumdur.
American Bird Conservancy’ye göre, dışarıda yaşayan kediler her yıl ABD’de yaklaşık 2,4 milyar kuş öldürmektedir. Sokak kedileri yerel kuş popülasyonlarını yok eden tek kediler değildir—en tatlı, en sevimli evcil hayvan bile bir avcı olabilir. Kediler sadece yiyecek bulmak için avlanmadıkları için, evcil hayvanınıza büyük bir öğle yemeği vermek, dışarıda taze av yakalamasını engellemez.
Ancak kedinizi içeride tutarsanız, ona zenginleştirme sağlamak önemlidir. Bu, kişisel ilgi, oyuncaklar ve en çok değer verdikleri boş karton kutular gibi şeyleri içerebilir.
10. Yanılgı: Kediler eğitilemez.
Kediler aslında tasma ile yürümek, çağrıldığında gelmek, el sıkışmak ve hatta tuvaleti kullanmak gibi şeyler için eğitilebilir. Gösteriş merakınız varsa, kedinizi çeviklik yarışmalarına katılmak için bile eğitebilirsiniz. Bir kediyi eğitmek, bir köpeği eğitmekten biraz farklıdır: Çok sabır ve olumlu pekiştirme gerektirir, bu yüzden en sevdikleri ödül mamalarını stoklamaya başlamak en iyisidir.
Kedilerin aktif ve zihinsel olarak uyarılmış kalması aslında iyidir. Kedilerin daha az ilgi gerektirdiği için köpeklerden daha kolay bir evcil hayvan olduğu söylenir. Ancak gerçekten bir kediyi görmezden gelmemelisiniz. Onların da etkileşime ihtiyaçları vardır. Paws Chicago barınağına göre, kedilerin günde iki kez en az 15 ila 30 dakika zenginleştirme ihtiyacı vardır. Yani sabah ilk iş olarak bir köpekle yürüyüşe çıkmanız gerekmese de, kedinizi tüm gün kendi haline bırakmamalısınız. Avlanma, tırmanma ve tırmalama gibi doğal içgüdülerini uyaran oyuncaklar bile satın alabilirsiniz.
11. Yanılgı: Tüm kediler gece aktiftir.
Her kedi sahibi size, gece boyunca evin etrafında koşturduklarını duymanın yaygın olduğunu veya bir tüylü yüzün başınızı dürterek yiyecek veya sevgi istemek için sizi uyandırdığını söyleyecektir. Ancak bu kediler hakkında yaygın yanılgılardan biridir. Aslında bu gece koşuşturmacalarının nedeni, gece yarısının kediler için en uygun zaman olması değildir.
Ev kedinizin ataları, alacakaranlıkta ve şafakta en aktif olan alacakaranlık canlılarıydı. Bu vahşi kediler çölde avlanmak için evrimleşti ve alacakaranlık ve şafak, avlanmak ve güneşten kaçınmak için en uygun zamanlardı.
Kedinizin bu tercihi paylaşıp paylaşmadığı konusunda yapılan araştırmalar oldukça karışık sonuçlar vermiştir ve kedilerin gececil, alacakaranlık veya gündüz aktif olduğu çeşitli sonuçlar ortaya koymuştur.
Bu çeşitliliğin bir nedeni, kedilerin oldukça fırsatçı olmalarıdır—gündüz aktif kuşları avlayan bir kedi, gece aktif kemirgenleri avlayan bir kediden farklı saatler tutabilir. Ancak yakın zamanda yapılan bir iç mekan kedileri çalışması, kedilerin gün ortasında ve gece ortasında daha az aktif olduğunu ve sabah ve akşamları daha fazla aktif olduğunu, dolayısıyla kendilerinin de alacakaranlık canlıları olma eğiliminde olduklarını göstermektedir.
12. Yanılgı: Kediler hakkında yaygın önemli yanılgılar – Kedinizin tırnaklarını çektirmelisiniz.
Kediniz mobilyaları tırmalayarak enerjisini atıyorsa, tırnaklarını çektirmeyin. Bu uygulama, kapsamlı bir tırnak kesiminden çok daha yoğundur ve bazı korkunç yan etkilere yol açabilir. O kadar zararlıdır ki, bazı ülkeler, eyaletler ve şehirler bu uygulamayı yasaklamıştır. Bir kedinin tırnakları çekildiğinde, her ayağının son kemiği çıkarılır. Tırnakları çekilen kediler, her parmağının ucunu kaybetmiş gibi yürümekte zorlanır. Ayrıca, mutilize edilmiş patilerinden kaynaklanan veya rahat hareket etmeye çalışırken yürüyüşlerini değiştirmek zorunda kaldıkları için kronik ağrıya eğilimlidirler. Tırnakları çekilmiş kedilerin daha fazla yanlış davranma olasılığı da vardır: 2017 yılında yapılan bir çalışma, tırnakları çekilmiş kedilerin ısırma ve kum kutusunu kullanmama olasılığının daha yüksek olduğunu bulmuştur.
